پدرم 22 سال قبل وارد دانشگاه شد در رشته ی ...
برادرم امسال دانشگاه قبول شد ، در همان رشته .
تنها تفاوت درس خواندن پدر و برادرم انتخاب واحد اینترنتی آن است !
راستی پدر ؟ از تولید علمی که رهبر انقلاب توصیه فرمودند چه خبر ؟!
پ.ن :
سعی می کنم کوتاه بنویسم که خسته نشی :)
....
- منم برای خودم متاسفم ، چون با زنی ازدواج کردم که سر سوزن درک و فهم نداره ، چون با کسی زندگی می کنم که یه لحظه از خودش سوال نمی کنه این خرج و مخارج سرسام آور رو شوهرم از کجا تهیه می کنه ... بله ، منم برای خودم متاسفم ... ای کاش می تونستم همه چی رو رک و راست بهت بگم . ای کاش می شد بهت بگم که منم در برابر یه عده ای باید پاسخگو باشم.
*گلایه دارم
کمی دلم گرفته بود از زنان و دختران سرزمینم
که بی توجه به مردان و پدران شان خرج های بی سر و ته می تراشند و در آخر دم از نابرابری جنسی در ایران می زنند !
آخر میدانی ؟ در هیچ کجای دنیا مرد ها کار نمی کنند تا زن ها با آسودگی زندگی کنند !
درست است که مردان وظایفی دارند اما انصاف هم راه دوری نمی رود .
اکنون به سخن امیرالمومنین علی علیه السلام می رسیم که " بی انصافی ست که از مردم انتظار انصاف داشته باشی . "
میدانی کدام حرفت دل مرد را حسابی می سوزاند ؟
- " آخه مگه تو برای من چیکار کردی؟ چی برام فراهم کردی از وقتی اومدم تو خونه ت؟؟ "
ممنونم پدر ، وقتی به محل کار ات آمدم ، اندکی از سختی های این روزهایت را درک کردم .
مرا ببخش اگر به اندازه ی کافی قدردان زحماتت نیستم .
دختر شینا را بخوانید ... داروی خوبی ست.
پ.ن : حق مطلب ادا نشد.
با نام و یاد خداوند متعال انشای خود را آغاز می کنم
موضوع انشا : تابستان خود را چگونه گذراندید ؟!
حال که پاییز رخ نموده ، تازه یادمان افتاده که برگ ها نشانی بجای میگذراند از قدم های دو پرنده ، و تو باید بخاطر داشته باشی که هنوز در نیمه های صف هستی و نوبتت نشده ! حیف که صف "یه دونه ای ها" یی وجود ندارد تا با آن زمان را دور بزنی.
آدمی باید دمی بنشیند و نگاهی به گذشته ها بیندازد ، مثلا اندکی در اتلاف فرصت هایش تامل کند چراکه فرصت ها چون ابر بهاری می گذرند .
آن چه که امروز بیش از همه چیز آزارم داد ، فکر کردن درباره ی " بااااز آآآآمد بوی ماه مدرسه ، بووووی شادی های راه مدرسه " بود
هیچگاه نفهمیدم شادی های راه مدرسه چه بود . شاید از کودکی مسیر را اشتباه طی می کردیم !
به هر حال هیچ تمایلی به بازگشت به آن دوران ندارم.
چه بسا تمام آن اتلاف وقت بوده است !
دروغ نگفته ام اگر بگویم تمام تابستان در اندیشیدن به سه ماه پیش از تابستان گذشت .
راستی وقتی پاسخی مناسب برای "چه شد اینطور شد ؟ " نمی یابی ، چه می کنی ؟
شرکت در کلاس های مختلف (طبق معمول همیشه) از ویژگی های تابستان امسال بود .
آیا کودکان آینده به میزان مهارت های پدر و مادرشان توجهی دارند ؟!
مشغولیات دور و نزدیک ، و نبود فضای مناسب موجب شد تا بعد از شش سال مجددا به فکر نوشتن وبلاگ بیفتم ، با اندکی تغییر ، لذا امکان بروز کاستی هست ، به بزرگی خود عفو کنید.
هرگاه دلم اندکی هوای نوشتن کرد ، سر میزنم.
یا علی
